Do Sądu Rejonowego Wrocław Śródmieście wpłynął ostatni akt oskarżenia ws. korupcji w polskim futbolu. Wśród oskarżonych wielu bardzo znanych jeszcze 10 lat temu działaczy piłkarskich.
Akt oskarżenia dotyczy ustawiania meczów następujących klubów: Ruch Chorzów, Groclin Grodzisk Wielkopolski, Polonii Warszawa, Lecha Poznań, Pogoni Szczecin, Podbeskidzia Bielsko - Biała, Zagłębia Lubin, GKS Bełchatów, Kotwicy Kołobrzeg, Radomiaka Radom, MKS Mława, Świtu Nowy Dwór Mazowiecki, Zagłębia Sosnowiec i Wisła Płock.
Oto lista oskarżonych:
1. Ryszard F. - pseudonim Fryzjer - pośrednik, domniemany założyciel i szef zorganizowanej grupy przestępczej działającej w polskim futbolu, skazany za ustawianie meczów Arki Gdynia, sądzony za udział w ustawianiu meczów Piasta Gliwice - 19 zarzutów [dotyczących meczów: 2, 4, 5, 6, 7, 10, 11, 12, 14, 18, 24, 22, 25x2, 28, 29, 37, 38, 39] ;
2. Mieczysław A. - były piłkarz Podbeskidzia Bielsko Biała (ostatnio II trener ROW Rybnik) - 1 zarzut dotyczący meczu nr 24;
3. Antoni F. - b. sędzia ze Stalowej Woli, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 2 zarzuty dotyczące meczów nr: 28, 29;
4. Mariusz P. - b. sędzia z Wrocławia - 2 zarzuty dotyczące meczów nr: 18, 37;
5. Jerzy M. - b. obserwator PZPN z Opola, skazany w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 14;
6. Adam K. - b. sędzia z Poznania, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera, skazany w procesie dotyczącym Arki Gdynia - 5 zarzutów [dotyczących meczów nr: 3, 6, 9x2, 25];
7. Marek R. - b. sędzia z Piły, skazany za ustawianie meczów Arki Gdynia, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 2 zarzuty [dotyczące meczów nr: 5, 11];
8. Artur Sz. - b. sędzia z Krakowa, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 4 zarzuty [dotyczące meczów nr: 14, 30, 31, 33];
9. Maciej H. - b. sędzia z Poznania, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera oraz za udział w ustawianiu meczów Piasta Gliwice - 2 zarzuty (ws. meczów nr: 32, 35]
10. Przemysław E. - b. menadżer Lecha Poznań (obecnie pracujący w agencji menadżerskiej) - 5 zarzutów [ws. meczów nr: 17, 21, 23, 26, 27) [szczegóły w osobnym artykule] ;
11. Wit Ż. - b. obserwator PZPN z Warszawy, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 18;
12. Janusz R. - b. obserwator PZPN - 1 zarzut dotyczący meczu nr 2;
13. Dawid S. - b. obserwator PZPN - 1 zarzut dotyczący meczu nr 12;
14. Tadeusz D. - pośrednik, były sędzia, były prezes Kolegium Sędziów PZPN, były obserwator PZPN - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr:15, 16, 19] ; (szczegóły w osobnym akcie oskarżenia)
15. Krzysztof D. "Biała Mewa" - były prezes Polonii Warszawa, Wisły Płock - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr: 1, 8, 16]; (szczegóły w osobnym artykule)
16. Zbigniew D. - b. właściciel Groclinu Grodzisk Wielkopolski - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr: 20, 34, 36] ; (szczegóły w osobnym artykule)
17. Władysław K. - były menadżer Groclinu - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr: 20, 34, 36]; (szczegóły w osobnym artykule)
18. Krzysztof S. - b. sędzia z Tarnowa, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera -4 zarzuty [dotyczące meczów nr: 1, 15, 20, 34];
19. Krzysztof P. - b. obserwator PZPN z Poznania, skazany za ustawianie meczów Arki Gdynia, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 1];
20. Jacek G. - były sędzia międzynarodowy z Warszawy, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 36;
21. Zbigniew M. - b. sędzia z Piły, skazany w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera, jest oskarżony jeszcze w innym wątku śledztwa - 1 zarzut dotyczący meczu numer 8;
22. Krystian R. - b. prezes Ruchu Chorzów - 1 zarzut dotyczący meczu nr 13 [szczegóły w osobnym artykule];
Ustawione mecze z aktu oskarżenia:
1. 2 sierpnia 2003 Odra Opole - Wisła Płock 2:1 (PP)
2. 13 sierpnia 2003 ŁKS Łódź - Pogoń Szczecin 0:0
3. 16 sierpnia 2003 Pogoń Szczecin - Tłoki Gorzyce 2:0
4. 30 sierpnia 2003 Podbeskidzie Bielsko Biała - Ruch Chorzów 2:1
5. 7 września 2003 Pogoń Szczecin - Ruch Chorzów 2:2
6. 16 września 2003 Jagiellonia Białystok - Pogoń Szczecin 1:0 (po dogrywce)
7. 4 października 2003 Pogoń Szczecin - Błękitni Stargard Szczeciński 2:1
8. 4 października 2003 Świt Nowy Dwór Mazowiecki - Wisła Płock 1:2
9. 8 listopada 2003 Pogoń Szczecin - Podbeskidzie Bielsko Biała 1:0 (propozycję sędziemu złożyły obie strony)
10. 15 listopada 2003 GKS Bełchatów - Pogoń Szczecin 2:0
11. 21 listopada 2003 Pogoń Szczecin - Zagłębie Lubin 0:0
12. 13 marca 2004 Aluminium Konin - Pogoń Szczecin 0:2
13. 27 marca 2004 Ruch Chorzów - Cracovia 0:0
14. 8 kwietnia 2004 Polar Wrocław - Pogoń Szczecin 0:3
15. 10 kwietnia 2004 Polonia Warszawa - Widzew Łódź 1:1
16. 10 kwietnia 2004 Wisła Płock - Wisła Kraków 4:4
17. 18 kwietnia 2004 Lech Poznań - Widzew Łódź 1:1
18. 28 kwietnia 2004 Pogoń Szczecin - RKS Radomsko 3:0
19. 3 maja 2004 Polonia Warszawa - Górnik Łęczna 3:0
20. 7 maja 2004 Groclin Grodzisk Wielkopolski - Amica Wronki 1:1
21. 8 maja 2004 Górnik Łęczna - Lech Poznań 1:2
22. 22 maja 2004 Kotwica Kołobrzeg - Chemik Bydgoszcz 1:0
23. 22 maja 2004 Świt Nowy Dwór Mazowiecki - Lech Poznań 1:0 (Lech sprzedawał)
24. 2 czerwca 2004 Podbeskidzie Bielsko Biała - Pogoń Szczecin 1:2 (Podbeskidzie sprzedało, Pogoń kupiła)
25. 2 czerwca 2004 Zagłębie Lubin - GKS Bełchatów 1:0 (Pogoni zależało na porażce GKS Bełchatów - rywala w walce o awans, mecz ustawiało też Zagłębie Lubin oraz GKS Bełchatów)
26. 8 czerwca 2004 Górnik Polkowice - Lech Poznań 0:2
27. 31 lipca 2004 GKS Katowice - Lech Poznań 0:3
28. 1 sierpnia 2004 Pogoń Szczecin - Legia Warszawa 1:2
29. 18 września 2004 Polonia Warszawa - Pogoń Szczecin 3:3
30. 18 września 2004 Radomiak Radom - RKS Radomsko 4:0
31. 5 listopada 2004 GKS Bełchatów - Szczakowianka Jaworzno 1:0
32. 20 listopada 2004 Korona Kielce - MKS Mława 2:1
33. 10 kwietnia 2005 Podbeskidzie Bielsko Biała - GKS Bełchatów 4:0
34. 16 kwietnia 2005 Groclin Grodzisk Wielkopolski - Amica Wronki 4:0
35. 27 kwietnia 2005 MKS Mława - Zagłębie Sosnowiec 2:4
36. 18 czerwca 2005 Groclin Grodzisk Wielkopolski - Zagłębie Lubin 2:0 (PP)
37. 25 września 2004 Pogoń Szczecin - GKS Katowice 4:2
38. 27 maja 2006 Kotwica Kołobrzeg - Kaszubia Kościerzyna 0:0
39 28 maja 2004 Ruch Chorzów - Zagłębie Lubin 0:3
Korupcja w Groclinie Grodzisk Wielkopolski - czytaj więcej
Korupcja w Polonii Warszawa- czytaj więcej
Korupcja w Ruchu Chorzów - czytaj więcej
Korupcja w Lechu Poznań - czytaj więcej
Korupcja w Podbeskidziu Bielsko Biała - czytaj więcej
Korupcja w Wiśle Płock - czytaj więcej
Uzasadnienie aktu oskarżenia:
Prowadzone przez wrocławską prokuraturę śledztwo udowodniło rozległą i systemową przestępczą działalność z jednej strony działaczy, trenerów, a w części przypadków piłkarzy poszczególnych drużyn ligowych, zmierzającą do składania propozycji korupcyjnych i wręczania korzyści majątkowych sędziom i obserwatorom meczów tych drużyn, a z drugiej strony przyjmujących korzyści majątkowych sędziów, obserwatorów i piłkarzy drużyn przeciwnych jako uczestników profesjonalnych zawodów sportowych, w postaci meczów piłki nożnej, organizowanych przez PZPN. W zamierzeniu sprawców przestępstwa te miały być drogą do zapewnienia jak najlepszych wyników sportowych danego klubu, a tym samym jak najwyższych pozycji w tabelach ligowych. Osiągane przestępczą drogą wyniki sportowe w sposób oczywisty budowały pozycję sportową i rynkową klubu, a także wartość rynkową i sportową piłkarzy i trenerów. Osiągana po zakończeniu danego sezonu ligowego pozycja klubu w tabeli ligowej, poza oczywistymi konsekwencjami sportowymi w postaci awansu lub utrzymania się w danej klasie rozgrywkowej, miały wpływ na wysokość wypłacanych klubowi kwot pieniężnych od głównego sponsora medialnego rozgrywek - firmy Canal Plus. Pozycja w tabeli ligowej miała również wpływ na ocenę klubu przez kibiców i ich zainteresowanie zmaganiami sportowymi, mogła zachęcić potencjalnych sponsorów i inwestorów do współpracy z klubem. W sposób oczywisty osiągane tą nieuczciwą drogą sukcesy budowały pozycję zawodową trenerów i piłkarzy, wpływały na ich dalszą karierę i potencjalne apanaże.
Z uwagi na szeroki zakres podmiotowy i przedmiotowy śledztwa, obszerność zgromadzonego materiału dowodowego, sukcesywnie wyłączano do odrębnych postępowań poszczególne wątki, dotyczące działalności grupy przestępczej, w której skład wchodziło szereg sędziów i obserwatorów meczów ligowych, której celem było popełnianie przestępstw związanych z przyjmowaniem korzyści majątkowych i osobistych od działaczy klubowych i pośredników, w zamian za deklarowane i podejmowane działania , związane z szeroko rozumianym "ustawianiem" wyników spotkań piłkarskich.
Tym aktem oskarżenia objęto korupcyjną działalność 21 osób, w tym sędziów piłkarskich, obserwatorów PZPN, działaczy klubowych i pośredników w transakcjach korupcyjnych.
Ważnym elementem, a jednocześnie problemem w organizowaniu korupcyjnych transakcji było zapewnienie bezpieczeństwa stronom tych transakcji, przede wszystkim sędziom lub obserwatorom. Działacze, sędziowie i obserwatorzy zazwyczaj mieszkali w oddalonych od siebie miejscowościach. Z tego powodu negocjacje korupcyjne były prowadzone przeważnie przy użyciu telefonów komórkowych. Sędziowie i obserwatorzy obawiali się jednak prowadzić negocjacje korupcyjne przy użyciu telefonów komórkowych, gdyż często nie potrafili rozpoznać po głosie dzwoniącego działacza. Obawiali się, że może to być prowokacja dziennikarska, policyjna bądź też działaczy innego klubu. Byli też tacy sędziowie, którzy chcieli sobie podnieść standard życia poprzez przyjmowanie łapówek, ale mieli skrupuły aby bezpośrednio je przyjmować od działaczy.
Rozwiązaniem tych wszystkich gorączek okazała się być instytucja pośrednika w transakcjach korupcyjnych między często trzema stronami umowy korupcyjnej - sędzią, obserwatorem i działaczem klubu.
Z oczywistych powodów pośrednikiem nie mógł być każdy, lecz jedynie osoba o wysokich "kwalifikacjach". Wymagania środowiska co do "kwalifikacji" były na tyle wygórowane, że korupcyjny rynek dopuścił w Polsce do tego "zawodu" jedynie kilka osób. Zgodnie z założeniami o utajnieniu obsady sędziowskiej, wiedzę o obsadzie teoretycznie mogły znać jedynie trzy osoby w Polsce - obsadowy, szef polskich sędziów i prezes PZPN.
Oferujący swoje usługi działaczom pośrednik koniecznie musiał mieć dostęp do tej wiedzy. Był to konieczny warunek, aby działacze chcieli nawiązać z pośrednikiem współpracę. Działacze musieli z wyprzedzeniem wiedzieć, który sędzia będzie sędziował mecze ich drużyn, aby w bezpieczny sposób złożyć sędziemu korupcyjną propozycję. Pośrednik mógł uzyskać tę wiedzę o obsadzie jedynie od wymienionych wyżej trzech osób, innych pośredników, którzy ją uzyskiwali od wyżej wymienionych osób, bądź też mieć na tyle szerokie kontakty w środowisku, aby sami sędziowie i obserwatorzy informowali pośredników, na jakie mecze zostali wyznaczeni.
Dzięki pośrednikowi działacze klubu nie musieli tracić czasu na zdobywanie tajnej wiedzy o obsadzie meczów. Mogli zażyczyć sobie, chociaż nie zawsze, konkretnych sędziów i obserwatorów. Zgłaszali swoje propozycje korupcyjne pośrednikowi i z nim negocjowali kwoty łapówek. Pośrednik przekazywał te propozycje sędziom i obserwatorom. Zazwyczaj były one potwierdzane w bezpośrednich rozmowach między sędziami, obserwatorami i działaczami, chociaż na życzenie, którejś ze stron negocjacji do takiego kontaktu nie musiało dochodzić. Pośrednik uprzedzał sędziego lub obserwatora o planowanym, bezpośrednim kontakcie telefonicznym ze strony działacza klubowego, przekazując nierzadko stronom bezpieczne, bo niezarejestrowane przez operatorów sieci komórkowych, numery telefonów. Pośrednik nierzadko także wyręczał sędziów i obserwatorów, negocjując ceny ustawionych meczów i dbając jednocześnie o o w miarę stały poziom cen. Wreszcie pośrednik, mając rozległe kontakty w środowisku, potrafił dotrzeć z propozycją korupcyjną niemalże do każdego sędziego i obserwatora. Przez te znajomości potrafił także niemalże każdemu sędziemu zapewnić odpowiednią notę obserwatora, niezależną od rzeczywistego poziomu sędziowania.
Właściwie w większości przypadków rola pośrednika nie ograniczała się do czynności technicznych związanych z ustaleniem obsady meczu, ustaleniem numeru telefonu danego uczestnika zawodów sportowych. Często pośrednik odgrywał także inną, istotniejszą rolę. Był gwarantem skuteczności i dyskrecjonalności danego kontaktu korupcyjnego oraz gwarantem wywiązania się ze wzajemnych obietnic uczestników przestępstwa korupcyjnego. Oczywistym było, że działacz czy trener, nie znający danego sędziego nie mógł czy co najmniej nie powinien zadzwonić do danego sędziego czy obserwatora z propozycją korupcyjną. Mogło to spowodować nieprzewidziane i niepożądane dla korumpującego konsekwencje w postaci zawiadomienia organów ścigania czy właściwych organów dyscyplinarnych PZPN. Oczywiście w skorumpowanej strukturze do takich sytuacji nie dochodziło , ale z drugiej strony sędzia czy obserwator mógł się obawiać, że taki kontakt zainicjowany przez nieznanego mu osobiście bądź nie poleconego przez osobę zaufaną działacza, może stanowić prowokację policyjną lub dziennikarską, bądź też prowokację konkurujących ze sobą działaczy. Sprawdzony, poważny i i dyskretny pośrednik rozwiewał obawy stron, dbał też o wywiązanie się przez strony ze wzajemnych zobowiązań.
Najbardziej liczącym się w Polsce pośrednikami w korupcyjnych transakcjach byli: Ryszard F. pseudonim Fryzjer, jego bliski współpracownik Marian D., warszawski sędzia Grzegorz G. Osoby te blisko ze sobą współpracowały i świadczyły usługi działaczom wielu klubów piłkarskich. Pośrednikiem w korupcyjnych transakcjach działaczy klubu GKS Bełchatów i sędziami, obserwatorami meczów tej drużyny był łódzki sędzia Krzysztof Z. Krzysztof Z. nie miał jednak wystarczających wpływów w środowisku, aby samodzielnie kreować korupcyjne zdarzenia, korzystał więc z pomocy Grzegorza G. i w pojedynczych przypadkach Ryszarda F. Tadeusz D. był pośrednikiem w transakcjach korupcyjnych między działaczami Wisły Płock i Polonii Warszawa, a sędziami meczów tych drużyn.
Zwrócić należy szczególną uwagę na fakt, że materiałem dowodowym w niniejszym postępowaniu nie są jedynie wyjaśnienia i zeznania innych osób. Bardzo istotnym dowodem, niekiedy bardziej precyzyjnym są zgromadzone wykazy połączeń telefonicznych. Zauważyć bowiem należy, że mieszkających w różnych miejscach kraju działaczy, pośredników, sędziów i obserwatorów jedynym sposobem komunikowania się były rozmowy telefoniczne. Oceniając wartość dowodową ujawnionych połączeń telefonicznych należy mieć na uwadze, że zarówno pośrednicy jak i działacze klubów nie mieli żadnego interesu aby się wzajemnie kontaktować, poza interesem korupcyjnym. Z punktu widzenia oceny tej wartości dowodowej jest także fakt, że do kontaktów dochodziło niemalże wyłącznie w okresie zbliżonym do rozgrywanych meczów piłkarskich. Zasadnicze znaczenie dla oceny charakteru prowadzonych rozmów telefonicznych ma też chronologia tych rozmów (naprzemienność i zbieżność czasowa połączeń między uczestnikami korupcyjnych transakcji). Istotne znaczenie ma też fakt, że niektórzy uczestnicy korupcyjnych transakcji w rozmowach tych używali niezarejestrowanych numerów telefonicznych. Zwrócić też należy uwagę na fakt, że część przesłuchiwanych osób wprost zeznała lub wyjaśniała, że kontakty telefoniczne dotyczyły wyłącznie korupcyjnych transakcji.
Podkreślić także należy, że Ryszard F. został oskarżony 31 lipca 2010 o założenie i kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą, w skład której wchodzili sędziowie i obserwatorzy PZPN, mającej na celu popełnianie przestępstw, polegających na wręczaniu i przyjmowaniu korzyści majątkowych i osobistych, w zamian za nieuczciwe zachowania mające i mogące mieć wpływ na wynik profesjonalnych zawodów sportowych - rozgrywek piłkarskich szczebla centralnego. Ponadto oskarżono go o 110 czynów korupcyjnych. Ryszard F. został także objęty aktem oskarżenia dotyczącym czynów korupcyjnych związanych z meczami Arki Gdynia. Postępowanie to skończyło się prawomocnym skazaniem na karę 3,5 roku więzienia za udział w 32 czynach korupcyjnych. Ponadto do wielu sądów skierowano kilkadziesiąt aktów oskarżenia w zakresie dotyczącym korupcji sportowej. Tymi aktami oskarżenia objęto zdarzenia korupcyjne działaczy wielu klubów piłkarskich, m.in. tych klubów, których dotyczy także niniejszy akt oskarżenia.
Dla przykładu aktem oskarżenia objęto wiele zdarzeń korupcyjnych związanych z meczami Pogoni Szczecin. Na etapie kierowania do sądu wspomnianego aktu oskarżenia nie zdołano wykonać czynności procesowych z udziałem działacza tego klubu Dawida P., który ukrywał się przed organami sprawiedliwości. Po wykonaniu z udziałem tego działacza, a także z udziałem jego współpracowników czynności procesowych, zgromadzono dodatkowy materiał procesowy, który pozwolił objąć niniejszym aktem oskarżenia kolejne osoby biorące udział w transakcjach korupcyjnych związanymi z meczami tego klubu.
Korupcja w Pogoni Szczecin - kalendarium
Zgromadzony w nadal toczącym się postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy pozwolił na ustalenie kilkudziesięciu kolejnych czynów korupcyjnych , w których uczestniczyły objęte niniejszym aktem oskarżenia osoby.
Zamieszczone w tym artykule informacje to ustalenia prokuratury, które nie zostały jeszcze zweryfikowane przez sąd.
Krzysztof D. poinformował mnie pisemnie, że "podczas meczy, które Pan opisuje na blogu nie składałem żadnych propozycji korupcyjnych (...) nie przyznałem się do zarzucanych mi czynów (...) w sprawie nie odbyła się żadna rozprawa".
Lista oskarżonych o korupcję w polskim futbolu
Lista skazanych za korupcję
Lista ustawionych meczów
Kto ustawił/próbował ustawić najwięcej meczów - zobacz listę
Mapa korupcji w polskim futbolu
Zobacz nasz profil na Facebooku
Zobacz nasz profil na Twitterze
Reklamy, które widzicie od jakiegoś czasu na blogu nie sprawiają, że zarabiam jakieś duże pieniądze. Są to jednak pieniądze, które pozwalają opłacić rozmowy telefoniczne lub bilety na pociąg, gdy zdobywam newsy na bloga. Jeżeli więc czytasz moje artykuły - na pewno warto kliknąć!
Akt oskarżenia dotyczy ustawiania meczów następujących klubów: Ruch Chorzów, Groclin Grodzisk Wielkopolski, Polonii Warszawa, Lecha Poznań, Pogoni Szczecin, Podbeskidzia Bielsko - Biała, Zagłębia Lubin, GKS Bełchatów, Kotwicy Kołobrzeg, Radomiaka Radom, MKS Mława, Świtu Nowy Dwór Mazowiecki, Zagłębia Sosnowiec i Wisła Płock.
Oto lista oskarżonych:
1. Ryszard F. - pseudonim Fryzjer - pośrednik, domniemany założyciel i szef zorganizowanej grupy przestępczej działającej w polskim futbolu, skazany za ustawianie meczów Arki Gdynia, sądzony za udział w ustawianiu meczów Piasta Gliwice - 19 zarzutów [dotyczących meczów: 2, 4, 5, 6, 7, 10, 11, 12, 14, 18, 24, 22, 25x2, 28, 29, 37, 38, 39] ;
2. Mieczysław A. - były piłkarz Podbeskidzia Bielsko Biała (ostatnio II trener ROW Rybnik) - 1 zarzut dotyczący meczu nr 24;
3. Antoni F. - b. sędzia ze Stalowej Woli, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 2 zarzuty dotyczące meczów nr: 28, 29;
4. Mariusz P. - b. sędzia z Wrocławia - 2 zarzuty dotyczące meczów nr: 18, 37;
5. Jerzy M. - b. obserwator PZPN z Opola, skazany w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 14;
6. Adam K. - b. sędzia z Poznania, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera, skazany w procesie dotyczącym Arki Gdynia - 5 zarzutów [dotyczących meczów nr: 3, 6, 9x2, 25];
7. Marek R. - b. sędzia z Piły, skazany za ustawianie meczów Arki Gdynia, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 2 zarzuty [dotyczące meczów nr: 5, 11];
8. Artur Sz. - b. sędzia z Krakowa, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 4 zarzuty [dotyczące meczów nr: 14, 30, 31, 33];
9. Maciej H. - b. sędzia z Poznania, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera oraz za udział w ustawianiu meczów Piasta Gliwice - 2 zarzuty (ws. meczów nr: 32, 35]
10. Przemysław E. - b. menadżer Lecha Poznań (obecnie pracujący w agencji menadżerskiej) - 5 zarzutów [ws. meczów nr: 17, 21, 23, 26, 27) [szczegóły w osobnym artykule] ;
11. Wit Ż. - b. obserwator PZPN z Warszawy, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 18;
12. Janusz R. - b. obserwator PZPN - 1 zarzut dotyczący meczu nr 2;
13. Dawid S. - b. obserwator PZPN - 1 zarzut dotyczący meczu nr 12;
14. Tadeusz D. - pośrednik, były sędzia, były prezes Kolegium Sędziów PZPN, były obserwator PZPN - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr:15, 16, 19] ; (szczegóły w osobnym akcie oskarżenia)
15. Krzysztof D. "Biała Mewa" - były prezes Polonii Warszawa, Wisły Płock - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr: 1, 8, 16]; (szczegóły w osobnym artykule)
16. Zbigniew D. - b. właściciel Groclinu Grodzisk Wielkopolski - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr: 20, 34, 36] ; (szczegóły w osobnym artykule)
17. Władysław K. - były menadżer Groclinu - 3 zarzuty [dotyczące meczów nr: 20, 34, 36]; (szczegóły w osobnym artykule)
18. Krzysztof S. - b. sędzia z Tarnowa, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera -4 zarzuty [dotyczące meczów nr: 1, 15, 20, 34];
19. Krzysztof P. - b. obserwator PZPN z Poznania, skazany za ustawianie meczów Arki Gdynia, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 1];
20. Jacek G. - były sędzia międzynarodowy z Warszawy, sądzony w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera - 1 zarzut dotyczący meczu nr 36;
21. Zbigniew M. - b. sędzia z Piły, skazany w procesie dotyczącym tzw. gangu Fryzjera, jest oskarżony jeszcze w innym wątku śledztwa - 1 zarzut dotyczący meczu numer 8;
22. Krystian R. - b. prezes Ruchu Chorzów - 1 zarzut dotyczący meczu nr 13 [szczegóły w osobnym artykule];
Ustawione mecze z aktu oskarżenia:
1. 2 sierpnia 2003 Odra Opole - Wisła Płock 2:1 (PP)
2. 13 sierpnia 2003 ŁKS Łódź - Pogoń Szczecin 0:0
3. 16 sierpnia 2003 Pogoń Szczecin - Tłoki Gorzyce 2:0
4. 30 sierpnia 2003 Podbeskidzie Bielsko Biała - Ruch Chorzów 2:1
5. 7 września 2003 Pogoń Szczecin - Ruch Chorzów 2:2
6. 16 września 2003 Jagiellonia Białystok - Pogoń Szczecin 1:0 (po dogrywce)
7. 4 października 2003 Pogoń Szczecin - Błękitni Stargard Szczeciński 2:1
8. 4 października 2003 Świt Nowy Dwór Mazowiecki - Wisła Płock 1:2
9. 8 listopada 2003 Pogoń Szczecin - Podbeskidzie Bielsko Biała 1:0 (propozycję sędziemu złożyły obie strony)
10. 15 listopada 2003 GKS Bełchatów - Pogoń Szczecin 2:0
11. 21 listopada 2003 Pogoń Szczecin - Zagłębie Lubin 0:0
12. 13 marca 2004 Aluminium Konin - Pogoń Szczecin 0:2
13. 27 marca 2004 Ruch Chorzów - Cracovia 0:0
14. 8 kwietnia 2004 Polar Wrocław - Pogoń Szczecin 0:3
15. 10 kwietnia 2004 Polonia Warszawa - Widzew Łódź 1:1
16. 10 kwietnia 2004 Wisła Płock - Wisła Kraków 4:4
17. 18 kwietnia 2004 Lech Poznań - Widzew Łódź 1:1
18. 28 kwietnia 2004 Pogoń Szczecin - RKS Radomsko 3:0
19. 3 maja 2004 Polonia Warszawa - Górnik Łęczna 3:0
20. 7 maja 2004 Groclin Grodzisk Wielkopolski - Amica Wronki 1:1
21. 8 maja 2004 Górnik Łęczna - Lech Poznań 1:2
22. 22 maja 2004 Kotwica Kołobrzeg - Chemik Bydgoszcz 1:0
23. 22 maja 2004 Świt Nowy Dwór Mazowiecki - Lech Poznań 1:0 (Lech sprzedawał)
24. 2 czerwca 2004 Podbeskidzie Bielsko Biała - Pogoń Szczecin 1:2 (Podbeskidzie sprzedało, Pogoń kupiła)
25. 2 czerwca 2004 Zagłębie Lubin - GKS Bełchatów 1:0 (Pogoni zależało na porażce GKS Bełchatów - rywala w walce o awans, mecz ustawiało też Zagłębie Lubin oraz GKS Bełchatów)
26. 8 czerwca 2004 Górnik Polkowice - Lech Poznań 0:2
27. 31 lipca 2004 GKS Katowice - Lech Poznań 0:3
28. 1 sierpnia 2004 Pogoń Szczecin - Legia Warszawa 1:2
29. 18 września 2004 Polonia Warszawa - Pogoń Szczecin 3:3
30. 18 września 2004 Radomiak Radom - RKS Radomsko 4:0
31. 5 listopada 2004 GKS Bełchatów - Szczakowianka Jaworzno 1:0
32. 20 listopada 2004 Korona Kielce - MKS Mława 2:1
33. 10 kwietnia 2005 Podbeskidzie Bielsko Biała - GKS Bełchatów 4:0
34. 16 kwietnia 2005 Groclin Grodzisk Wielkopolski - Amica Wronki 4:0
35. 27 kwietnia 2005 MKS Mława - Zagłębie Sosnowiec 2:4
36. 18 czerwca 2005 Groclin Grodzisk Wielkopolski - Zagłębie Lubin 2:0 (PP)
37. 25 września 2004 Pogoń Szczecin - GKS Katowice 4:2
38. 27 maja 2006 Kotwica Kołobrzeg - Kaszubia Kościerzyna 0:0
39 28 maja 2004 Ruch Chorzów - Zagłębie Lubin 0:3
Korupcja w Groclinie Grodzisk Wielkopolski - czytaj więcej
Korupcja w Polonii Warszawa- czytaj więcej
Korupcja w Ruchu Chorzów - czytaj więcej
Korupcja w Lechu Poznań - czytaj więcej
Korupcja w Podbeskidziu Bielsko Biała - czytaj więcej
Korupcja w Wiśle Płock - czytaj więcej
Uzasadnienie aktu oskarżenia:
Prowadzone przez wrocławską prokuraturę śledztwo udowodniło rozległą i systemową przestępczą działalność z jednej strony działaczy, trenerów, a w części przypadków piłkarzy poszczególnych drużyn ligowych, zmierzającą do składania propozycji korupcyjnych i wręczania korzyści majątkowych sędziom i obserwatorom meczów tych drużyn, a z drugiej strony przyjmujących korzyści majątkowych sędziów, obserwatorów i piłkarzy drużyn przeciwnych jako uczestników profesjonalnych zawodów sportowych, w postaci meczów piłki nożnej, organizowanych przez PZPN. W zamierzeniu sprawców przestępstwa te miały być drogą do zapewnienia jak najlepszych wyników sportowych danego klubu, a tym samym jak najwyższych pozycji w tabelach ligowych. Osiągane przestępczą drogą wyniki sportowe w sposób oczywisty budowały pozycję sportową i rynkową klubu, a także wartość rynkową i sportową piłkarzy i trenerów. Osiągana po zakończeniu danego sezonu ligowego pozycja klubu w tabeli ligowej, poza oczywistymi konsekwencjami sportowymi w postaci awansu lub utrzymania się w danej klasie rozgrywkowej, miały wpływ na wysokość wypłacanych klubowi kwot pieniężnych od głównego sponsora medialnego rozgrywek - firmy Canal Plus. Pozycja w tabeli ligowej miała również wpływ na ocenę klubu przez kibiców i ich zainteresowanie zmaganiami sportowymi, mogła zachęcić potencjalnych sponsorów i inwestorów do współpracy z klubem. W sposób oczywisty osiągane tą nieuczciwą drogą sukcesy budowały pozycję zawodową trenerów i piłkarzy, wpływały na ich dalszą karierę i potencjalne apanaże.
Z uwagi na szeroki zakres podmiotowy i przedmiotowy śledztwa, obszerność zgromadzonego materiału dowodowego, sukcesywnie wyłączano do odrębnych postępowań poszczególne wątki, dotyczące działalności grupy przestępczej, w której skład wchodziło szereg sędziów i obserwatorów meczów ligowych, której celem było popełnianie przestępstw związanych z przyjmowaniem korzyści majątkowych i osobistych od działaczy klubowych i pośredników, w zamian za deklarowane i podejmowane działania , związane z szeroko rozumianym "ustawianiem" wyników spotkań piłkarskich.
Tym aktem oskarżenia objęto korupcyjną działalność 21 osób, w tym sędziów piłkarskich, obserwatorów PZPN, działaczy klubowych i pośredników w transakcjach korupcyjnych.
Ważnym elementem, a jednocześnie problemem w organizowaniu korupcyjnych transakcji było zapewnienie bezpieczeństwa stronom tych transakcji, przede wszystkim sędziom lub obserwatorom. Działacze, sędziowie i obserwatorzy zazwyczaj mieszkali w oddalonych od siebie miejscowościach. Z tego powodu negocjacje korupcyjne były prowadzone przeważnie przy użyciu telefonów komórkowych. Sędziowie i obserwatorzy obawiali się jednak prowadzić negocjacje korupcyjne przy użyciu telefonów komórkowych, gdyż często nie potrafili rozpoznać po głosie dzwoniącego działacza. Obawiali się, że może to być prowokacja dziennikarska, policyjna bądź też działaczy innego klubu. Byli też tacy sędziowie, którzy chcieli sobie podnieść standard życia poprzez przyjmowanie łapówek, ale mieli skrupuły aby bezpośrednio je przyjmować od działaczy.
Rozwiązaniem tych wszystkich gorączek okazała się być instytucja pośrednika w transakcjach korupcyjnych między często trzema stronami umowy korupcyjnej - sędzią, obserwatorem i działaczem klubu.
Z oczywistych powodów pośrednikiem nie mógł być każdy, lecz jedynie osoba o wysokich "kwalifikacjach". Wymagania środowiska co do "kwalifikacji" były na tyle wygórowane, że korupcyjny rynek dopuścił w Polsce do tego "zawodu" jedynie kilka osób. Zgodnie z założeniami o utajnieniu obsady sędziowskiej, wiedzę o obsadzie teoretycznie mogły znać jedynie trzy osoby w Polsce - obsadowy, szef polskich sędziów i prezes PZPN.
Oferujący swoje usługi działaczom pośrednik koniecznie musiał mieć dostęp do tej wiedzy. Był to konieczny warunek, aby działacze chcieli nawiązać z pośrednikiem współpracę. Działacze musieli z wyprzedzeniem wiedzieć, który sędzia będzie sędziował mecze ich drużyn, aby w bezpieczny sposób złożyć sędziemu korupcyjną propozycję. Pośrednik mógł uzyskać tę wiedzę o obsadzie jedynie od wymienionych wyżej trzech osób, innych pośredników, którzy ją uzyskiwali od wyżej wymienionych osób, bądź też mieć na tyle szerokie kontakty w środowisku, aby sami sędziowie i obserwatorzy informowali pośredników, na jakie mecze zostali wyznaczeni.
Dzięki pośrednikowi działacze klubu nie musieli tracić czasu na zdobywanie tajnej wiedzy o obsadzie meczów. Mogli zażyczyć sobie, chociaż nie zawsze, konkretnych sędziów i obserwatorów. Zgłaszali swoje propozycje korupcyjne pośrednikowi i z nim negocjowali kwoty łapówek. Pośrednik przekazywał te propozycje sędziom i obserwatorom. Zazwyczaj były one potwierdzane w bezpośrednich rozmowach między sędziami, obserwatorami i działaczami, chociaż na życzenie, którejś ze stron negocjacji do takiego kontaktu nie musiało dochodzić. Pośrednik uprzedzał sędziego lub obserwatora o planowanym, bezpośrednim kontakcie telefonicznym ze strony działacza klubowego, przekazując nierzadko stronom bezpieczne, bo niezarejestrowane przez operatorów sieci komórkowych, numery telefonów. Pośrednik nierzadko także wyręczał sędziów i obserwatorów, negocjując ceny ustawionych meczów i dbając jednocześnie o o w miarę stały poziom cen. Wreszcie pośrednik, mając rozległe kontakty w środowisku, potrafił dotrzeć z propozycją korupcyjną niemalże do każdego sędziego i obserwatora. Przez te znajomości potrafił także niemalże każdemu sędziemu zapewnić odpowiednią notę obserwatora, niezależną od rzeczywistego poziomu sędziowania.
Właściwie w większości przypadków rola pośrednika nie ograniczała się do czynności technicznych związanych z ustaleniem obsady meczu, ustaleniem numeru telefonu danego uczestnika zawodów sportowych. Często pośrednik odgrywał także inną, istotniejszą rolę. Był gwarantem skuteczności i dyskrecjonalności danego kontaktu korupcyjnego oraz gwarantem wywiązania się ze wzajemnych obietnic uczestników przestępstwa korupcyjnego. Oczywistym było, że działacz czy trener, nie znający danego sędziego nie mógł czy co najmniej nie powinien zadzwonić do danego sędziego czy obserwatora z propozycją korupcyjną. Mogło to spowodować nieprzewidziane i niepożądane dla korumpującego konsekwencje w postaci zawiadomienia organów ścigania czy właściwych organów dyscyplinarnych PZPN. Oczywiście w skorumpowanej strukturze do takich sytuacji nie dochodziło , ale z drugiej strony sędzia czy obserwator mógł się obawiać, że taki kontakt zainicjowany przez nieznanego mu osobiście bądź nie poleconego przez osobę zaufaną działacza, może stanowić prowokację policyjną lub dziennikarską, bądź też prowokację konkurujących ze sobą działaczy. Sprawdzony, poważny i i dyskretny pośrednik rozwiewał obawy stron, dbał też o wywiązanie się przez strony ze wzajemnych zobowiązań.
Najbardziej liczącym się w Polsce pośrednikami w korupcyjnych transakcjach byli: Ryszard F. pseudonim Fryzjer, jego bliski współpracownik Marian D., warszawski sędzia Grzegorz G. Osoby te blisko ze sobą współpracowały i świadczyły usługi działaczom wielu klubów piłkarskich. Pośrednikiem w korupcyjnych transakcjach działaczy klubu GKS Bełchatów i sędziami, obserwatorami meczów tej drużyny był łódzki sędzia Krzysztof Z. Krzysztof Z. nie miał jednak wystarczających wpływów w środowisku, aby samodzielnie kreować korupcyjne zdarzenia, korzystał więc z pomocy Grzegorza G. i w pojedynczych przypadkach Ryszarda F. Tadeusz D. był pośrednikiem w transakcjach korupcyjnych między działaczami Wisły Płock i Polonii Warszawa, a sędziami meczów tych drużyn.
Zwrócić należy szczególną uwagę na fakt, że materiałem dowodowym w niniejszym postępowaniu nie są jedynie wyjaśnienia i zeznania innych osób. Bardzo istotnym dowodem, niekiedy bardziej precyzyjnym są zgromadzone wykazy połączeń telefonicznych. Zauważyć bowiem należy, że mieszkających w różnych miejscach kraju działaczy, pośredników, sędziów i obserwatorów jedynym sposobem komunikowania się były rozmowy telefoniczne. Oceniając wartość dowodową ujawnionych połączeń telefonicznych należy mieć na uwadze, że zarówno pośrednicy jak i działacze klubów nie mieli żadnego interesu aby się wzajemnie kontaktować, poza interesem korupcyjnym. Z punktu widzenia oceny tej wartości dowodowej jest także fakt, że do kontaktów dochodziło niemalże wyłącznie w okresie zbliżonym do rozgrywanych meczów piłkarskich. Zasadnicze znaczenie dla oceny charakteru prowadzonych rozmów telefonicznych ma też chronologia tych rozmów (naprzemienność i zbieżność czasowa połączeń między uczestnikami korupcyjnych transakcji). Istotne znaczenie ma też fakt, że niektórzy uczestnicy korupcyjnych transakcji w rozmowach tych używali niezarejestrowanych numerów telefonicznych. Zwrócić też należy uwagę na fakt, że część przesłuchiwanych osób wprost zeznała lub wyjaśniała, że kontakty telefoniczne dotyczyły wyłącznie korupcyjnych transakcji.
Dla przykładu aktem oskarżenia objęto wiele zdarzeń korupcyjnych związanych z meczami Pogoni Szczecin. Na etapie kierowania do sądu wspomnianego aktu oskarżenia nie zdołano wykonać czynności procesowych z udziałem działacza tego klubu Dawida P., który ukrywał się przed organami sprawiedliwości. Po wykonaniu z udziałem tego działacza, a także z udziałem jego współpracowników czynności procesowych, zgromadzono dodatkowy materiał procesowy, który pozwolił objąć niniejszym aktem oskarżenia kolejne osoby biorące udział w transakcjach korupcyjnych związanymi z meczami tego klubu.
Korupcja w Pogoni Szczecin - kalendarium
Zgromadzony w nadal toczącym się postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy pozwolił na ustalenie kilkudziesięciu kolejnych czynów korupcyjnych , w których uczestniczyły objęte niniejszym aktem oskarżenia osoby.
Zamieszczone w tym artykule informacje to ustalenia prokuratury, które nie zostały jeszcze zweryfikowane przez sąd.
Krzysztof D. poinformował mnie pisemnie, że "podczas meczy, które Pan opisuje na blogu nie składałem żadnych propozycji korupcyjnych (...) nie przyznałem się do zarzucanych mi czynów (...) w sprawie nie odbyła się żadna rozprawa".
Lista oskarżonych o korupcję w polskim futbolu
Lista skazanych za korupcję
Lista ustawionych meczów
Kto ustawił/próbował ustawić najwięcej meczów - zobacz listę
Mapa korupcji w polskim futbolu
Zobacz nasz profil na Facebooku
Zobacz nasz profil na Twitterze
Reklamy, które widzicie od jakiegoś czasu na blogu nie sprawiają, że zarabiam jakieś duże pieniądze. Są to jednak pieniądze, które pozwalają opłacić rozmowy telefoniczne lub bilety na pociąg, gdy zdobywam newsy na bloga. Jeżeli więc czytasz moje artykuły - na pewno warto kliknąć!
